-->
Prikazani su postovi s oznakom Film. Prikaži sve postove
Prikazani su postovi s oznakom Film. Prikaži sve postove
Leptirica je film iz 1973. godine, prvi i najpoznatiji horor na jugoslovenskim prostorima. 


 Leptirica je stekla i zadržala kultni status među filmofilima, a ispod sledi kratka radnja: Vodenični točak iznenada prestaje da se okreće i čudno stvorenje sa crnim rukama, dugim noktima i zubima napada vodeničara. Radnja se nastavlja romansom između siromašnog mladića Strahinje i lepe devojke Radojke... 

Film je baziran na pripoveci Milovana Glišića, Posle devedeset godina. Originalni književni rad (bavio se uglavnom prevođenjem) Milovana Glišića je oko trideset pripovedaka i dva pozorišna komada. Vrednost njegovih dela je u vedroj satiri, ali i u lepoti, jednostavnosti i čistoti jezika.

FILM:

Daleko od toga da propagiramo četništvo, naprotiv, preziremo ih jednako kao i komuniste, ali i kao njima danas srodne lopovske političare i ostale kriminalne grupe. Poznato je kakve su zločine pravili četnici, baš kao što je poznato i kakve su zveri bili partizani. Zanimljivost ovog, potpuno bezvrednog, sladunjavog filma, sadrži se u tome kako Holivud (oduvek) manipuliše masama po potrebi svojih političara.


Četnici! Borbena gerila (1943) je film o pokretu otpora koji je vodio Draža Mihajlović u okupiranoj Jugoslaviji. Prikazuje kako Mihajlovićeva gerila napada nemačke okupatorske trupe, sabotira vozove i uleće u bitke s okupatorskim snagama.

Međutim, film je nerealističan, daleko od stvarne prirode četničkog pokreta. Iako oformljeni kao pokret otpora, koji se zapadnim saveznicima formalno predstavlja kao takav, četnici aktivno sarađuju sa okupatorima. Nešto intezivnije nego što su to radili partizani.

Četnici, koji su u početku bili pasivni prema okupaciji da bi kasnije u njoj i sudelovali, smatrani su, pre svega od strane fašističke Italije, ključnima za nastavak kontrole sila Osovine na okupiranim prostorima, pre svega u Srbiji, ali i u BiH. Godine 1943. izgubili su savezničku potporu, a 1944. godine odrekao ih se čak i kralj koji daje potom punu podršku komunistima, zlu koje se pokazalo kao takvo sledećih decenija. Kralj, iz loze svinjarskih trgovaca i oceubica, uvidevši ko „dobija partiju“, daje podršku zverskim komunistima u jalovoj nadi da će tako sačuvati svoju vladavinu, a ne zbog toga što mu se smučilo zverstvo njegovih četnika.



Već 75 godina Tom i Džeri zabavljaju svojom kombinacijom ljubavi i mržnje. Slede (možda) manje poznate činjenice o njima:





 - Sedam epizoda su dobile Oskara za najbolji kratki film.

 - U prvim epizodama mačak se zvao Džasper, a miš Džinks.

 - Konačno ime Tom i Džeri daje im animator Džon Kar koji je za to dobio nagradu od 50 dolara.

 - Tek 1976. su emitovane prve epizode na nemačkoj televiziji.

 - 1945. pojavljuju se u filmu Odmor u Holivudu.

 - Osim toga pojavljuju se 2003. u jednoj britanskoj reklami za automobile.

 - Šezdesetih godina 13 epizoda je napravljeno u Čehoslovačkoj.

 - Tvorci Toma i Džerija, Vilijam Hana i Džozef Barbera, stvorili su i Flinstonove.

 - Pojedine scene i figure u Tomu i Džeriju su važile za rasističke, kao što je debela crna Tomova vlasnica s južnjačkim naglaskom, koja je kasnije zamenjena sa mršavom belom ženom. Nije jasna logika. 




Arkadij Viktorovič Mamontov, ruski TV novinar i autor dokumentarnih filmova “oštrih” tema. Zbog čega je ovaj dokumentarni film (koji sledi ispod uvoda) zabranjen, ne samo na Zapadu, shvatite sami.


FILM (bez prevoda)


Putovanje na Mesec (Le Voyage dans la Lune) je francuski kratki (trajanje 13 minuta) crno-beli (kasnije ručno obojeni) film snimljen 1902. godine u režiji Žorža Melijesa. Radnja se temelji na romanima De la Terre à la Lune francuskog pisca Žila Verna i The First Men in the Moon britanskog pisca Herberta Džordža Velsa i opisuje grupu kosmonauta koji koristeći džinovski top putuju na Mesec.

 Poznat je kao prvi igrani film SF-žanra, jedan od prvih igranih filmova uopšte, odnosno kao jedno od najvažnijih ostvarenja u istoriji filma. U filmu su prvi put primenjeni specijalni efekti. Žorž Melijes je bio francuski iluzionista, vlasnik pozorišta, kao i pionir filma i filmski režiser. Doživljava bankrot 1913. godine. Režirao i snimio nekoliko stotina filmova, od kojih je sačuvano nešto više od stotinu. Više od 400 njegovih filmova je uništeno tokom Prvog svetskog rata od strane francuske vojske. Ne zbog cenzure, ne brinite, nego zbog obične gluposti: većina njegovih filmova je pretopljena da bi se napravile potpetice na čizmama francuskih salonskih oficira.


Uložili su Turci dosta statista, kostima, truda i para u ovaj film (snimljen 1971. godine) i reklo bi se… ma ne, film je zabavan, pogotovo Zagorov prijatelj Čiko, koji kao da je izašao iz stripa. Uostalom, ako vas zanima pogledajte film:




Crni talas je naziv za pojavu na jugoslovenskoj kulturnoj i političkoj sceni u periodu od oko 1958. do 1973. godine. Vezuje se za ostvarenja pojedinih režisera, scenarista i književnika tog doba, koji su od strane vlasti okarakterisani kao kritičari zvaničnog komunističkog poretka i društva. Predstavnici vlasti su ova ostvarenja nazvali crnim talasom. U crni talas na filmu uglavnom spadaju ostvarenja Novog jugoslovenskog filma (1961-1972) koja su od strane vlasti proglašena nepodobnim. Ostvarenja crnog talasa su najčešće kritika socijalističkog društva, ideologije, odnosno tadašnjih vlasti i njihovog prikaza u javnosti. Kao pokret, crni talas je predstavljao suprotnost predstavnicima zvaničnog socijalističkog kulturnog estetizma koji su stvarnost oslikavali kroz prikaze opšteg napretka i blagostanja jugoslovenskog socijalističkog društva. Suprotno ideološkom prikazu jugoslovenske stvarnosti, crni talas se bavi temama iz svakodnevnog života običnog čoveka. Jedna od glavnih karakteristika crnog talasa je realizam, odnosno prikaz stvarnosti života onakvim kakav jeste, nasuprot ulepšanoj propagandoj i ideološkoj stvarnosti.

 Neki od zabranjenih filmova:

Grad (1963) je omnibus koji je sudski zabranjen u bivšoj SFRJ. U filmu je reč je o tri odvojene gradske priče. Komunistima su u ovom filmu smetali prostitutka, homoseksualac, džemper iz Italije, a smetao im je i srčani bolesnik, za kojeg se ispostavilo da je bio kapitalista, a sada je direktor jednog socijalističkog preduzeća koji je bolest zaradio ne kao kapitalista, nego služeći komunistima. Pravosnažnom sudskom odlukom bilo je naloženo spaljivanje ovog filma, ali je originalni materijal sačuvan. 

 Jutro (1967) je film koji je dobio ovakve kritike (i zabranu prikazivanja): Kakva je to krajnje nedisciplinovana, nekontrolisana, idejno rasplinuta, anarhična, perverzna rulja koja u ovom filmu ironično, sarkastično, luciferski, gotovo kao pretnju izgovara poruku pred narodom: Izmenićemo duše naših ljudi. Kakav je to ‚partizanski poručnik‘ koji drugu, kada ovaj govori narodu da je sloboda tu, dovikuje: Nemoj da se dereš, a na groblju, prilikom sahrane, skrnavi poginulog druga perverznim dijalogom s mladom partizankom od koje nastavlja da traži da mu se poda i još je pita, pokazujući na sliku mrtvog druga koga sahranjuju: Da nisi i njemu dala? 

Rani radovi (1969) Filmu novosadskog reditelja Želimira Žilnika suđeno je zbog „uznemiravanja jugoslovenske javnosti“, a sudija (koji je nakon toga pao u nemilost) je odbio da film zabrani i doneo oslobađajuću presudu, ali „Rani radovi“ godinama posle toga nigde u Jugoslaviji nisu prikazivani. Kritike su bile žestoke (i nerazumljive): Sklepati film u kojem će nago telo Milje Vujanović biti glavna senzacija, a sve drugo, ono što je Žilnik hteo da kaže i ono što je nameravao da kaže pa mu nije pošlo za rukom, sporedno - nije lako! Od blata, trijara, krunjača, sredstava za kontracepciju, neukih seljaka, izmeta, bezrazložnog nasilja i tučnjava, lažiranih i pravih ubistava, hepeninga, skarednih reči, brutalnih scena praviti antiideološku papazjaniju - nije lako! 

 Plastični Isus (1971) Zbog poređenja Tita s Hitlerom i ismevanja ovaj film je odmah stavljen u bunker, a autor je osuđen na zatvor. Plastični Isus je diplomski rad Lazara Stojanovića na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti. Glavni junak je Zagrepčanin Tom, koji živi u Beogradu bez novca i bez zaposlenja i pokušava da se bavi filmom. Izdržavaju ga ljubavnice. On ne veruje ni u koga i ni u šta, najmanje u komunizam. Kad ga napusti ljubavnica, šašava Amerikanka, Tom započinje vezu sa ženom čiji je muž u inostranstvu. A kad ga i ona ostavi i izbaci iz stana, useljava se kod sestre njenog muža, koja ga na kraju filma ubija. Komunističkoj vlasti posebno je zasmetao deo filma u kojem su paralelno izmontirani snimak sa studentskih demonstracija iz 1968. godine, kada milicija brutalno tuče studente u Beogradu i kada Tom čita jedan Titov govor. Taj nesklad između maršalove propagande i maršalove milicije, koja nasrće na omladinu, Tom prati ciničnim smehom. Lazar Stojanović je uhapšen za vreme služenja vojnog roka i osuđen na tri godine zatvora, a politički je proganjan i tumač glavne uloge Tomislav Gotovac. 

 Nevinost bez zaštite (1968) je imao probleme sa cenzorima jer je glavni glumac ličio na Josipa Broza. 

 I na kraju ovog skraćenog spiska, po mnogima najbolji jugoslovenski film: WR - misterije organizma (1971), o kojem opširnije imate   OVDE


Misterije organizma je jugoslovenski film, snimljen 1971. godine. Pripada ostvarenjima crnog talasa. 

Filmska Nostalgija
Film je sniman na lokacijama u SAD i SFR Jugoslaviji u periodu od 1968. do 1971. godine. Deo koji je snimljen u SAD je dokumentarnog karaktera i bavi se sudbinom Frojdovog učenika Vilhelma Rajha, čije su knjige odlukom američkog Federalnog suda iz 1954. proglašene ilegalnim i spaljene u prisustvu službenih lica. Između ostalog, film se bavi pitanjima crvene buržoazije i seksa. “Himnu” za film je napisao i izveo Bulat Okudžava ( sovjetski pesnik, prozaist, kompozitor i scenarist. Poreklom iz Gruzije, rođen u Moskvi, umro u Parizu. Komponovao više od 200 muzičkih kompozicija čijih tekstova je autor. Njegove pesme su mešavina ruskog tradicionalnog folklora i francuske šansone).

Film je 1971. izveden pred članove cenzure i iste godine u maju je zabranjen za javno prikazivanje. Prvi put je u pokojnoj Jugoslaviji javno prikazan 1986., kada je sa njega skinuta zabrana iz 1971. godine.         IMDb

FILM




Derviš i smrt“, jugoslovenski film snimljen 1974. godine - ekranizacija istoimenog romana Mehmeda Meše Selimovića.


Ahmeda Nurudina, koji je oličenje vere i morala, duboko porazi hapšenje i pogubljenje nevinog brata. Uzvrativši, derviš uspeva da sruši vladajuće ljude i u nadi da će da uspostavi pravdu preuzima vlast. Ali, stara uprava, u kojoj su se promenile ličnosti, ali ne i duh vladavine, rasteraće mu iluzije.  IMDb

Derviš i smrt je psihološki roman Mehmeda Meše Selimovića, pisan u razdoblju od 1962. do 1966. godine.


Glavni lik romana je sredovečni derviš (asketa, sledbenik sufizma, islamskog misticizma - pojašnjeno (OVDE) Ahmed Nurudin, upravitelj jedne tekije (islamska verska građevina koja služi za okupljanje derviša) u Bosni. Promene u njegov skroman i miran život unosi vest da mu je brat uhapšen iz političkih razloga. Pokušavajući pomoći bratu i sam se suočava s vlašću i društvom pri čemu bivaju uzdrmani njegovi dotadašnji nazori kao i način života. Osim psihološke problematike, u romanu su izražena i mnoga filozofska pitanja vezana za ljudski život, društvo i politiku, a takođe je izložena i analiza društvenog i političkog stanja u Bosni za vreme Osmanskog carstva.

Selimović je rođen u Tuzli i utkan je u središte bošnjačke književnosti, kojoj po tematici i iskazu najvrednijih dela pripada, ali je u poznijim godinama prešao na srpski (ekavski) jezik i pripada srpskim piscima, ne samo po tom kriterijumu, jer sam je rekao: “Potičem iz muslimanske porodice iz Bosne, a po nacionalnoj pripadnosti sam Srbin”.

"Derviš i smrt", Selimovićev najpoznatiji roman, pisan je u narativnom stilu Dostojevskog, ali je ipak dosegao svoj poseban izraz. Roman nije realistički prikaz derviša i sufizma, ali to mu nije bila ni namera, a ono što posebno privlači je spoj egzistencijalizma i islamskog miljea u Bosni na kojemu autor stvara univerzalnu notu. 

Mehmed Meša Selimović je bio veliki pisac (po mnogima neuporedivo vredniji od Andrića), iako iz različitih razloga “žulja” i danas i Bošnjake (muslimane) i Srbe (pravoslavce).

Derviš i smrt (KLIKOM DO KNJIGE)

Akira Kurosava je bio japanski filmski režiser, scenarista i producent. Smatra se jednim od najznačajnijih ličnosti iz sveta filma kojih je tokom karijere režirao trideset.


Na Zapadu je nazvan Šekspirom savremenog filma, dok je u domovini dobio nadimak Imperator. Kurosava je jedan od najoriginalnijih autora japanske i svetske kinematografije. Jedinstvenu temu svoga stvaralaštva Kurosava određuje pitanjem „zašto ljudi ne mogu srećnije da žive zajedno“. Filmom je počeo da se bavi 1936. godine, nakon kratkog perioda tokom kojeg se bavio slikarstvom. Svoj prvi film režira 1943. godine – Sanširo Sugata. Posle rata, režira film Pijani anđeo, u kojem se prvi put pojavljuje Toširo Mifune, glumac koji će kasnije obeležiti mnoge Kurosavine klasike.

Film Rašomon (Izraz rašomon, nastao po filmu, koristi se kod stanja kad se ne može saznati prava istina ili odabrati prava verzija između više istina, odnosno više interpretacija istog događaja, situacije. Reč je o različitom, često suprostavljenom gledištu), premijerno prikazan u Tokiju 1950. godine, u kojem se takođe pojavljuje Toširo Mifune, postao je dobitnik „Zlatnog lava“ na festivalu u Veneciji 1951. godine.  IMDb

Film opisuje silovanje žene i kasnije ubistvo njenog muža kroz različite priče četiri svedoka, uključujući silovatelja te, preko medija, mrtvog muškarca. Priče su međusobno kontradiktorne, što ostavlja gledaocu da prosudi koja je od njih, ako je ijedna, tačna.

Rjunosuke Akutagava jedan je od najznačajnijih japanskih pisaca.
Po motivima njegove pripovetke Rašomon, kao i priče U čestaru, u kojoj je jedan događaj viđen očima više ljudi prikazan sa različitih gledišta, Kurosava je snimio film.

FILM   (engleski prevod)              


Rođen 1940. godine u Kineskoj četvrti u San Francisku, u znaku Zmaja, (Bruce Lee) Brus Li je bio glumac i majstor borilačkih veština, koji je razvio sopstveni sistem borilačke veštine, odnosno koncept samoodbrane "Jeet Kune Do". Odrastao je i umro u Hongkongu. 

 


Postoji zabluda da je snimio samo četiri filma, od kojih je verovatno najpoznatiji U zmajevom gnezdu, ali snimio ih je više od trideset. Međutim, svet pamti samo njegova poslednja četiri filma.
Njegov otac je bio glumac, komičar i član Kineske opere koja je u trenutku kada je Brus došao na svet imala turneju po Americi. Tri meseca nakon njegovog rođenja, porodica Li vratila se u Hongkong, gde je Brus živeo do svoje 18. godine. U svojoj 13. godini počinje da se bavi kung-fuom, čije mu osnove pokazuje učitelj  Jip Man (slika ispod).



Li je bio talentovan za pokret, tako da se 1958. godine oprobao i u Cha-cha plesu i osvojio prvenstvo u istom. Kao dete iz glumačke porodice, pokazivao je afinitete i prema ovoj vrsti umetnosti, pa je kao osamnaestogodišnjak imao gotovo 20 pojavljivanja u niskobudžetnim ostvarenjima tadašnjeg Hongkonga. U SAD je otišao 1959. godine, da bi potom u Sijetlu studirao filozofiju. Na nagovor kolega sa fakulteta, otvorio je školu borilačkih veština, a jedna od njegovih prvih učenica bila mu je buduća supruga Linda, s kojom se 1964. godine oženio. Godinu dana kasnije dobio je sina Brendona, a 1969. ćerku Šenon.


Promene koje su se desile na njegovom ličnom planu, uticale su i na drastičan zaokret u poslu. Potpuno se okrenuo usavršavanju tehnika borbe i promovisanju nove borilačke discipline pod nazivom Jeet Kune Do. Uspeo da skrene pažnju na sebe. Među poznatim ličnostima koje je podučavao novoj veštini bili su Stiv Mekvin, Džejms Koburn, Stirling Silifant, Saj Vajntraub, Ted Ešli, Džo Hajams, Džejms Garner i drugi. Ostaće upamćen i po rečenici: Znanje nije dovoljno, moramo ga primeniti. Volja nije dovoljna, moramo delovati.

- Li je bio jedan od najjačih ljudi na svetu i sigurno među najbržim – opisao ga je svojevremeno Čak Noris.


Kada se Brus Li pojavio s njegovim nunčakama, izgledalo je kao da su u pitanju trikovi kamere. Obrnuto od onoga što danas “majstori” borilačkih veština izvode – njegove filmove su u krajnjoj montaži morali da usporavaju da bi se uopšte videlo šta radi.

- Voda može da teče, curi, žubori ili prsne. Isprazni svoj um, oslobodi svoje telo, budi bez oblika, kao voda – govorio je Li.


Otvorio je put mnogim današnjim glumcima iz Azije koji promovišu borilačke veštine, među kojima su najpoznatiji Džeki Čen i Džet Li.

Umro je 1973. godine od alergijske reakcije na lekove protiv bolova. Taj događaj prouzrokovao je najveće javno okupljanje u istoriji Hongkonga. Sahranjen je u Sijetlu, dok su njegov kovčeg nosili Stiv Mekvin i Džejms Koburn. Život je posvetio usavršavanju i nije imao vremena za skandale. Bio je posvećen suprug i roditelj, zanimljiva i duhovita osoba - reči su njegove supruge Linde Li Sedvel. Njegov sin Brendon nastavio je glumačkim stopama, ali je pod sumnjivim okolnostima tragično preminuo u 28. godini tokom snimanja filma The Crow.

Braća Marks su bili grupa američkih pevača, komičara i zabavljača koji su stekli izuzetnu popularnost te postali jednim od ikona američke popularne kulture u prvoj polovini 20. veka. Karijeru su otpočeli kao kabaretski zabavljači, da bi se vremenom preorijentisali na film i početkom 1930-ih snimili komedije koje se danas smatraju klasicima tog žanra


Duck Soup (1933)
Mitska zemlja Fridonija je pred propašću i na ivici revolucije. Gospođa Tizdejl pomoći će Fridoniji sa 20 miliona dolara pod uslovom da se predsednik povuče s vlasti i prepusti državu Rufusu T. Fajerflaju. U međuvremenu, ambasador Trentino iz susedne Silvanije, u nameri da sruši Fajerflaja i preuzme vlast nad Fridonijom, šalje svoja dva najbolja špijuna Čikolinija i Pinkija da sakupe dokaze za diskreditovanje Rufusa T. Fajerflaja.

Film Duck Soup je 1990. godine uvršten u Nacionalni filmski registar Amerike i na taj način je osigurana njegova prezervacija.

Mladi Frankenštajn (Young Frankenstein) je američka filmska komedija iz 1974. godine. Radnja se odvija oko doktora Frederika Frankenštajna, koji ne želi imati ikakve veze sa svojim slavnim dedom Frankenštajnom, ali silom prilika ipak završi u jednom dvorcu u kojem kreće stvarati čudovište od leša.

 

Film je parodija klasičnih filmova strave 1930-ih, 1940-ih i 1950-ih, poglavito raznih filmskih adaptacija slavnog romana Frankenstein Mary Shelley. Kako bi se pojačao ugođaj tog razdoblja, film je snimljen u crno-beloj tehnici.
Mladi Frankenštajn je bio treći najuspešniji film te godine, a časopis Total Film ga je stavio na 28. mesto na listi "50 najboljih komedija svih vremena", Bravo TV na 56. mesto na listi "100 najsmešnijih filmova", dok ga je Američki filmski institut stavio na 13. mesto na AFI-jevoj listi 100 godina... 100 smehova. Godine 2003., Državni filmski registar ga je uključio na listu očuvanja zbog "kulturnog, istorijskog i estetskog značaja".



Dečko koji obećava je jugoslovenski film snimljen 1981. godine. Režirao ga je Miloš Miša Radivojević na osnovu priče koju je zajedno sa Nebojšom Pajkićem napisao.Muziku je radio bend Šarlo Akrobata a u filmu se pojavljuju Dušan Kojić Koja (gitara) i Ivica Vidović (bubnjevi) iz ovog benda sa Aleksandrom Berčekom (bas) kao grupa VIS „Dobri Dečaci“. Tri pesme ("Slobodan“, „Dosta mi je svega“ i „Depresija") za koje je Koja napisao muziku su kreirane za tu priliku, a materijal nikada kasnije nije objavljen. U filmu se pojavljuju i Vlada Divljan i Srđan Šaper iz ondašnjih Idola. Ostale pesme koje su pripadale jugoslovenskom novom talasu se mogu čuti u filmu :

"Iggy Pop" - Azra
"Jedina“ - Idoli
"Niko niko kao ja“ - Šarlo Akrobata
"Bolje da nosim kratku kosu“ - Pekinška Patka
"Neka te ništa ne brine“ - Prljavo kazalište



Jozef Martin Bauer (1901 - 1970) , nemački pripovedač i autor radio drama, napisao je knjigu "So weit die Füße tragen" na kojoj je zasnovan istoimeni film iz 2001. godine (Daleko koliko me noge nose). To je snažna i dramatična priča o neverovatnom putovanju i begu nemačkog vojnika iz sovjetskog radnog logora posle Drugog svetskog rata.

Jozef Martin Bauer

 


kratka radnja
Kao ratni zarobljenik, Klemens Forel bio je smešten u radni logor u udaljenim predelima istočnog Sibira. Posle pet godina mukotrpnog rada, on odlučuje da pobegne i upusti se u dugo putovanje. Na putu kroz zabačene predele, oštru zimu i avanture opasne po život, raste Forelova rešenost da se vrati svojoj voljenoj porodici.




Knjiga je doživela veliki uspeh (prevedena na 15 svetskih jezika) dok je film doživeo još veći.


Download Knjiga

Šta je Nostalgija Zanimljivosti?

Možda prvo reći šta znači nostalgija? Kovanica nastala od (staro)grčkih reči nóstos álgos, što bi značilo kuća i bol. Nije teško zaključiti...

Čitanije

.