Psihologija i alhemija

Carl Gustav Jung, švajcarski psiholog i psihijatar, dugogodišnji Freudov saradnik, osnivač je analitičke psihologije u kojoj se razlikuju dva sloja nesvesnoga: lično nesvesno i kolektivno nesvesno.

 Jungova psihologija dala je značajne rezultate u interpretaciji mitoloških i religijskih simbola. Njegova dela imaju jak uticaj u mnogim područjima kulturnog stvaralaštva. Jungov je uticaj vidljiv u delima Mircea Eliadea, Josepha Campbella, Ericha Neumanna, Hermanna Hessea… Njegova su dela brojna i tematski raznovrsna.

 Jungov model psihe uključuje nekoliko glavnih delova:

- ego ili svesno biće- identično Freudovoj definiciji ega
- lično nesvesno ili dinamičko skladište poriva, frustracija, strepnji i želja pojedinca
- kolektivno nesvesno, rezervoar nesvesnih sadržaja nastao tokom ljudske evolucije

Poslednji deo je najkontroverzniji i odvaja Jungovu psihologiju od ostalih varijanti psihoanalize i približava je filozofskim učenjima. Jung je kolektivno nesvesno u početku zamišljao kao skladište nesvesnih psihičkih sadržaja koji bi bili odlika pojedinih nacija, rasa ili kultura, u skladu s neoromantičnim razmišljanjima s početka 20. veka. Po tom bi kolektivno nesvesno kod psihoanalize Francuza uzrokovalo pojavu drugačijih svesnih psiholoških obrazaca nego kod Nemaca. Ipak, Jung je napustio tu definiciju i prihvatio onu kojoj bi primereniji naziv bio univerzalno nesvesno. Po Jungu, kolektivno nesvesno sadrži arhetipove ili univerzalne praoblike od kojih su glavni: Sopstvo, Animus, Anima i Sena. Ti su arhetipovi nalik na ideje ili forme u Platonovoj filozofiji.

Da skratimo priču, ispod imate knjigu Psihologija i alhemija, gde vas Jung vodi kroz religijsko- psihološku problematiku alhemije.

Klikom do KNJIGE

Pročitaj više...

Ko je bio Vilhelm Rajh?

(Wilhelm Reich) Austrijski (nemački) psihoanalitičar i naučnik koji je uveo radikalne metode u psihijatrijskom lečenju, po Frojdovim metodama. Jevrejin po poreklu, iz porodice koja nije bila bliska jevrejskoj tradiciji.

Beži iz Nemačke od nacista 1939. godine u SAD (iz zla u gore). Smatra se, između ostalog, „ocem“ orgonske energije, „sveprisutne sile koja je temelj života“. Radio kao psihijatar u Berlinu i bio član Komunističke partije Nemačke. Tih godina objavio je knjige „Seksualna revolucija“ i „Masovna psihologija fašizma“. U ovoj drugoj je tvrdio da je fašizam posledica seksualne represije, a i da je komunizam svojevrsni „crveni fašizam“. Zbog toga je izbačen iz komunističke partije, a ovu knjigu su kasnije zabranili nacisti. Kada je stigao u SAD skrenuo je pažnju na sebe nizom članaka o orgonu i političkim stavovima. Američka agencija za hranu i lekove je počela da istražuje njegovo delovanje. Sud je 1954. naredio spaljivanje svih knjiga i dokumenata koji su pominjali orgonsku energiju. Zbog ignorisanja naredbe suda da prekine prodaju akumulatora orgona osuđen je na dve godine zatvora 1956. Umro je u zatvoru novembra 1957. godine, u legitimnim naslednicima nacizma, Sjedinjenim Američkim Državama.

Pročitaj više...

Umeće ljubavi

Je li ljubav umeće? Ako jeste, ona zahteva znanje i trud. Ili je ljubav prijatno osećanje koje se rađa slučajno, nešto što čoveka “obuzme” ako ima sreću?

Erih From (Erich Fromm 1900 —1980), nemački socijalni psiholog, psihoanalitičar, humanistički filozof i levičar pod uticajem Marksa i Frojda, te kritičar savremenog sveta. Bio je povezan sa frankfurtskom školom kritičke teorije društva. Predstavnik je neopsihoanalize. From se istakao kao originalni kritički interpretator Frojdovih koncepcija koje su bile njegova osnovna inspiracija.

Počevši od prvog njegovog rada, Beg od slobode, Fromova dela su poznata po socijalnim i političkim komentarima, kao i filozofskim i psihološkim podvlačenjima. Njegova druga knjiga, Čovek za sebe je bila nastavak Bega od slobode i zajedno su činile Fromovu teoriju o ljudskom karakteru i prirodi. Fromova najpopularnija knjiga je svakako Umeće ljubavi u kojoj je rekapitulirao i dopunio teoretske principe ljudske prirode iz Bega od slobode i Čoveka za sebe.

Ta knjiga poznatog nemačkog sociologa ne donosi gotova “uputstva” o umeću ljubavi. Ona želi da pokaže kako ljubav nije osećanje kojem svako može lako da se prepusti, bez obzira na dostignuti stepen zrelosti. Ona nastoji da uveri čitaoca kako su sva njegova nastojanja oko ljubavi osuđena na propast ukoliko najaktivnije ne pokuša da razvije svoju celokupnu ličnost. Zadovoljstvo u individualnoj ljubavi ne postiže se bez sposobnosti da se voli svoj bližnji, bez istinske hrabrosti, poverenja i discipline.

(KLIKOM DO KNJIGE)

Pročitaj više...