Fric Harman je bio serijski ubica poznat kao mesar, vampir, vukodlak i koljač iz Hanovera. Osuđen je na smrt zbog ubistva 24 muškarca, starosti od 10 do 22 godine. „Zaslužio“ je i ulogu u jednom igranom filmu, mada ne pod pravim imenom
Fric, Fridrih kako mu je bilo pravo ime, imao je oca fabrikanta, koji je smatrao da je „čvrsta ruka“ osnova vaspitanja, dakle svakodnevne batine i majku koja je bila suprotnost – smatrala je da je nežnost roditeljska vrlina. Funkcionisalo bi to, to suprotstavljeno roditeljsko vaspitanje, da Fric nije imao stariju braću koja su ga seksulno zloupotrebljavala godinama.
Fric završava bravarski zanat i potom polazi u podoficirsku školu. Tu dobija halucinacije da će mu Sunce pasti na glavu. Dobija otpust. Bez posla, a i bez mogućnosti da ga otac zaposli u svojoj fabrici, mladi Harman biva zaveden od jedne susetke, koja je računala na porodično bogatstvo, ne računajući da će mladi Harman seksualno spopadati decu iz komšiluka. Uhapse ga i sprovode u mentalno lečilište gde mu ustanovljavaju maloumnost. Nekoliko puta beži i skrašava se neko vreme u Švajcarskoj. Vraća se i i dalje je bez zaposlenja. Dobija poziv u vojsku, u jedinice bez naoružanja i odmah dopadne u bolnicu, gde mu nakon četiri meseca ustanovljavalju neizlečivu vrstu šizofrenije. Dobija penziju. Vraća se u Hanover i nakon fizičkog sukoba sa ocem, dobija određen iznos novca kojim započinje svoj posao. Bankrotira ubrzo. Vraćaju ga u mentalno lečilište i tada prvi put stupa u homosekualne odnose. Postaje i sitni kriminalac. Prvi svetski rat ga zatiče u zatvoru. Godinu dana nakon rata Fric izlazi iz zatvora i upoznaje 20 godina mlađeg homoseksualca s kojim provodi sledećih pet godina, nakon kojih lokalna deca, u Hanoveru, igrajući se, nalaze pet ljudskih lobanja. Sudski medicinari ustanovljavaju da se radi o lobanjama mlađih muškaraca koje su bile odsečene od tela nožem. Navode da se radi o serijskom ubici i da su motivi bili homoseksualni. Privode na ispitivanje i Harmana, jer se jedan policijski inspektor prisetio da je ovaj bio osumnjičen šest godina ranije za dva slična ubistva. Nije bilo dokaza i policija pušta Harmana, ali prati ga danonoćno. Nije bilo rezultata u vezi tih ubistava, ali Harmana hapse nekoliko dana nakon toga zbog sukoba na železničkoj stanici sa mlađim muškarcem. Nakon hapšenja pretresaju mu stan i nalaze tragove krvi. Fric tvrdi da je to njegova krv iz nosa. Sud mu određuje pritvor. Nedelju dana kasnije priznaje istražnom sudiji sedam ubistava. Osuđen je na smrt zbog 24 ubistva. Dokaza je bilo dosta, a jedni od manje značajnih su odeća, cipele, kape žrtava – koje je poklanjao svom homoseksualnom partneru.
Glava Frica Harmana nakon izvršene kazne, a kazna je bila giljotina, čuvana je u formalinu u naučne svrhe 90 godina i spaljena je, jer frenologija, koja je smatrala da se po fizionomiji ljudskog lica mogu prepoznati budući ljudski monstrumi sada je pseudonauka.
Fric, Fridrih kako mu je bilo pravo ime, imao je oca fabrikanta, koji je smatrao da je „čvrsta ruka“ osnova vaspitanja, dakle svakodnevne batine i majku koja je bila suprotnost – smatrala je da je nežnost roditeljska vrlina. Funkcionisalo bi to, to suprotstavljeno roditeljsko vaspitanje, da Fric nije imao stariju braću koja su ga seksulno zloupotrebljavala godinama.
Fric završava bravarski zanat i potom polazi u podoficirsku školu. Tu dobija halucinacije da će mu Sunce pasti na glavu. Dobija otpust. Bez posla, a i bez mogućnosti da ga otac zaposli u svojoj fabrici, mladi Harman biva zaveden od jedne susetke, koja je računala na porodično bogatstvo, ne računajući da će mladi Harman seksualno spopadati decu iz komšiluka. Uhapse ga i sprovode u mentalno lečilište gde mu ustanovljavaju maloumnost. Nekoliko puta beži i skrašava se neko vreme u Švajcarskoj. Vraća se i i dalje je bez zaposlenja. Dobija poziv u vojsku, u jedinice bez naoružanja i odmah dopadne u bolnicu, gde mu nakon četiri meseca ustanovljavalju neizlečivu vrstu šizofrenije. Dobija penziju. Vraća se u Hanover i nakon fizičkog sukoba sa ocem, dobija određen iznos novca kojim započinje svoj posao. Bankrotira ubrzo. Vraćaju ga u mentalno lečilište i tada prvi put stupa u homosekualne odnose. Postaje i sitni kriminalac. Prvi svetski rat ga zatiče u zatvoru. Godinu dana nakon rata Fric izlazi iz zatvora i upoznaje 20 godina mlađeg homoseksualca s kojim provodi sledećih pet godina, nakon kojih lokalna deca, u Hanoveru, igrajući se, nalaze pet ljudskih lobanja. Sudski medicinari ustanovljavaju da se radi o lobanjama mlađih muškaraca koje su bile odsečene od tela nožem. Navode da se radi o serijskom ubici i da su motivi bili homoseksualni. Privode na ispitivanje i Harmana, jer se jedan policijski inspektor prisetio da je ovaj bio osumnjičen šest godina ranije za dva slična ubistva. Nije bilo dokaza i policija pušta Harmana, ali prati ga danonoćno. Nije bilo rezultata u vezi tih ubistava, ali Harmana hapse nekoliko dana nakon toga zbog sukoba na železničkoj stanici sa mlađim muškarcem. Nakon hapšenja pretresaju mu stan i nalaze tragove krvi. Fric tvrdi da je to njegova krv iz nosa. Sud mu određuje pritvor. Nedelju dana kasnije priznaje istražnom sudiji sedam ubistava. Osuđen je na smrt zbog 24 ubistva. Dokaza je bilo dosta, a jedni od manje značajnih su odeća, cipele, kape žrtava – koje je poklanjao svom homoseksualnom partneru.
Glava Frica Harmana nakon izvršene kazne, a kazna je bila giljotina, čuvana je u formalinu u naučne svrhe 90 godina i spaljena je, jer frenologija, koja je smatrala da se po fizionomiji ljudskog lica mogu prepoznati budući ljudski monstrumi sada je pseudonauka.
