Ujedinjena Arapska Republika je bila država koja se sastojala od današnjeg Egipta i Sirije. Unija je nastala februara 1958. godine, da bi im se u martu priključio i Jemen u labavoj konfederaciji koja je dobila naziv Ujedinjene Arapske Države. Unija je prestala da postoji 1961. godine istupanjem Sirije u septembru, a zatim i Kraljevstva Jemen u decembru. Egipat je koristio naziv Ujedinjena Arapska Republika sve do 1972. godine.
Nakon osnivanja Republike Egipat 1952. godine, egipatski predsednik Naser je vodio politiku ujedinjenja svih arapskih država, poznatom kao panarabizam. Cilj ove politike bio je smanjenje američkog, britanskog i francuskog uticaja na području Bliskog istoka i severne Afrike. Toj politici su se usprotivili Saudijska Arabija, Irak i Jordan, dok je Sirija bila za ujedinjenje arapskih država.
Panarapska ideja stvorena je 1936. godine takozvanim arapskim paktom između Saudijske Arabije, Iraka i Jemena, kao i sporazumom između Egipta i Saudijske Arabije.
Sirijski sindikati, kao i panarapska socijalistička partija Baat videli su u uniji sredstvo za brže dostizanje socijalizma, dok se srednja klasa i imućnija elita nadala da će zajedničkom privredom poboljšati ekonomske odnose u zemlji. S treće strane Muslimanska braća strahovala su od represalija kakve su već viđene u Egiptu 1954. godine. Ipak, većina je bila za uniju, tako da je početkom 1958. godine Sirija potpisala ugovor koji je stupio na snagu 1. februara iste godine. Razlog za potpisivanje je pre svega bila ratna pretnja Turske s kojom je Sirija već imala sukobe na zajedničkoj granici u decembru 1957. godine. Sirija se osećala ugroženom i od članica bagdadskog pakta. Egipat, koji je od Suecke krize 1956. godine bio međunarodno izolovan video je u ujedinjenju Egipta i Sirije prvi korak ka ujedinjenju svih arapskih zemalja.
Bagdadski pakt (CENTO) bio je vojni savez nastao 1955. godine. Članice su bile Velika Britanija, Iran, Irak, Pakistan i Turska. SAD su imale status posmatrača.
Osnovni politički cilj im je bio suzbijanje uticaja Sovjetskog Saveza. Pakt je prestao da postoji 1979. godine političkim promenama u zemljama članicama (Iran).
Ujedinjena Arapska Republika nipošto nije bio savez dve ravnopravne članice. Sirija je pre bila provincija koju je trebalo uklopiti prvo u egipatski politički sistem, što je značilo gašenje svih političkih partija i preobraćenje u samo jednu – onu Naserovu.
Brojne sirijske političke i vojne strukture su zauzete od strane Egipta da bi se Sirija što pre oformila po egipatskom uzoru. Radnički sindikati su očišćeni od neposlušnih funkcionera, štrajkovi su zabranjeni, sve nezavisne organizacije stavljene van zakona. Naser je od Sirije napravio policijsku državu. Banke, osiguravajuće kuće i fabrike prelaze u državno vlasništvo, svi politički funkcioneri u Siriji su Egipćani. Naser oduzima zemlju velikim posednicima i ograničava ih na posedovanje 480 ha bezvodne zemlje ili na 120 ha zemlje koja ima vodu. Kairo postaje glavni grad Sirije. Sirijci shvataju da su prevareni što dovodi do puča koji vrši sirijska vojska u septembru 1961. godine i proglašava Ujedinjenu Arapsku Republiku nevažećom. Sirija vraća svoj stari naziv Arapska Republika Sirija.
