Hellas-Express je bio voz koji je saobraćao u periodu od 1963. do 1988. godine između Dortmunda i Atine i naravno u suprotnom pravcu
To je bila prva direktna linija između Nemačke i Grčke nakon Drugog svetskog rata. Hellas-Express je svoje putovanje dugo 3.000 km završavao nakon 50 sati vožnje (nije se desilo da kasni više od 45 minuta) i podrazumevao je dva noćenja u vozu do krajnjeg cilja, Dortmunda ili Atine. Ubrzo je počeo da važi za simbol slobode putovanja i ruksak turizma. Voz je funkcionisao zajedničkom saradnjom Nemačke savezne železnice (DB), Austrijske savezne železnice (ÖBB), Jugoslovenske železnice (JŽ) i Grčke državne železnice (OSE).
Nakon Drugog svetskog rata ponovo su u Evropi uvedeni transevropski turistički vozovi, pa je tako i u Nemačkoj sukcesivno obnavljana železnička mreža i ostalo je zabeleženo da je 1953. godine obnovljena linija Tauern-Express. To je uopšteno bila prva međunarodna železnička veza poražene Nemačke i Evrope, a Tauern-Express je vozio od belgijskog Ostendea, preko Kelna i Minhena, do Beograda. Od 1958. do 1961. saobraćao je i Jugoslavia-Express.
Ipak, već 1963. Nemačka se i privredno i moralno oporavlja i uvodi Hellas-Express za gastarbajtere i turiste iz Jugoslavije i Grčke sa vagonima prve i druge klase, kao i kola za ručavanje. Godine 1977. uvode i kola za spavanje.
Voz je bio poznat po brzini i tačnosti, doduše od ili do jugoslovenske granice. (Između granica današnjih država, Slovenije i Makedonije, dakle nekadašnje SFRJ - bio je sporiji i tu su se isključivo dešavala pomenuta zakašnjenja).
Zanimljivost
Po mreži pruga i relacijama iz te godine udaljenost Dortmunda i Atine iznosila je 2948 km. Železnička veza između Ahena i Moskve iznosila je tada po istom principu 2569 km, tako da je Hellas-Express bio svojevremeno najduža direktna železnička relacija između Nemačke i ostatka Evrope.
