Konkvistador (pravilno i konkistador), od španskog i portugalskog conquistador, osvajač, zajednički je naziv za vojnike, istraživače i avanturiste koji su tokom 16. i 17. veka veliki deo središnje i Južne Amerike, kao i Filipine, pripojili španskim kolonijama.
Dug proces porobljavanja označen je kao Conquista (osvajanje), koji je u očima tadašnjih Španaca bio logičan nastavak Reconquiste, ponovnog osvajanja Iberijskog poluostrva od Mavara. Sama Reconquista je počela 718. godine, a završila se 1492. osvajanjem Granadskog emirata.
U godinama nakon što Kolumbo” otkriva” Ameriku, veliki broj avanturista, koje su kasnije španski hroničari obeležili kao los conquistadores, kreće u Novi svet. Njihov cilj je pljačka radi brzog bogaćenja. Preduzimali su ekspedicije u Srednjoj i Južnoj Americi, često za svoj račun, bez potpore španske krune, ali su zato sve opljačkano zadržavali za sebe. U principu, svako je mogao postati konkvistador, ako je imao finansijske mogućnosti. To je bilo toliko unosno zanimanje da je otac konkvistador pripremao svog sina odmalena za isti razbojnički zanat.
Španska kruna je organizovano pljačkala i ubijala uz pomoć konkvistadora vojnika, s kojima je prethodno potpisivan ugovor (ugovor je overavala Katolička crkva) u kojem je precizirano koliko opljačkanog zlata ide crkvi, koliko kruni, a koliko sme konkvistador da zadrži za sebe.
Crna Legenda – ubijanje, mučenje i silovanje domorodaca od strane „civilizovanih” je nadaleko poznato. Slično divljaštvo, svirepost i neljudskost španskih osvajača pokazali su još samo engleski osvajači Severne Amerike. Neki od poznatijih konkvistadora zločinaca, a koji imaju širom Srednje i Južne Amerike spomenike kao „zaslužne“ ličnosti su Kortez, Alvarado, Pizaro...
Dug proces porobljavanja označen je kao Conquista (osvajanje), koji je u očima tadašnjih Španaca bio logičan nastavak Reconquiste, ponovnog osvajanja Iberijskog poluostrva od Mavara. Sama Reconquista je počela 718. godine, a završila se 1492. osvajanjem Granadskog emirata.
U godinama nakon što Kolumbo” otkriva” Ameriku, veliki broj avanturista, koje su kasnije španski hroničari obeležili kao los conquistadores, kreće u Novi svet. Njihov cilj je pljačka radi brzog bogaćenja. Preduzimali su ekspedicije u Srednjoj i Južnoj Americi, često za svoj račun, bez potpore španske krune, ali su zato sve opljačkano zadržavali za sebe. U principu, svako je mogao postati konkvistador, ako je imao finansijske mogućnosti. To je bilo toliko unosno zanimanje da je otac konkvistador pripremao svog sina odmalena za isti razbojnički zanat.
Španska kruna je organizovano pljačkala i ubijala uz pomoć konkvistadora vojnika, s kojima je prethodno potpisivan ugovor (ugovor je overavala Katolička crkva) u kojem je precizirano koliko opljačkanog zlata ide crkvi, koliko kruni, a koliko sme konkvistador da zadrži za sebe.
Crna Legenda – ubijanje, mučenje i silovanje domorodaca od strane „civilizovanih” je nadaleko poznato. Slično divljaštvo, svirepost i neljudskost španskih osvajača pokazali su još samo engleski osvajači Severne Amerike. Neki od poznatijih konkvistadora zločinaca, a koji imaju širom Srednje i Južne Amerike spomenike kao „zaslužne“ ličnosti su Kortez, Alvarado, Pizaro...
