Masoni, iluminati i ostala tajna društva imaju svoje sveto mesto za okupljanje i okultno dogovaranje - jedini “pravi” masonski grad na svetu, Astanu.
Grad Astana nalazi se u Kazahstanu i jednostavo znači: „glavni grad", dok na persijskom jeziku znači „kraljevski ili sveti prag". Ranije se zvala Akmola, Akmolinsk, Celinograd i Akvmola. Glavni je grad Kazahstana od 1997. Do ovog vremena grad u srcu Kazahstana nije bio od većeg značaja, a tada ga je predsednik Nursultan Nazarbajev proglasio za novu prestonicu.
Astana je prvi glavni grad neke države a da je sagrađen gotovo kompletno u 21. veku i savršeno govori tome u kom se pravcu svet kreće. Ipak, za dobre poznavaoce iluminatske i masonske simbolike, ovo je okultni grad u kojem su jasno spojene dve tendencije – slavljenje "Novog svetskog poretka" i najdrevnije od svih do sada poznatih religija, one posvećene obožavanju Sunca kao vrhovnog božanstva.
Gradom dominira "Palata mira i pomirenja" poznata i kao "Piramida mira", sagrađena na osnovu zamisli jednog od najpoznatijih britanskih arhitekata lorda Normana Fostera. Visoka je 62 m (plus osnova od 15m), i završena je 2006. godine, a koštala je oko 60 miliona dolara. Iako je po izjavi svog tvorca trebalo da dovede do „spajanja svih svetskih religija" i da baš zbog toga i ne sadrži nikakve vidljive religiozne simbole, istina je zapravo suprotna – reč je o okultnom hramu posvećenom Suncu.
Unutrašnjost piramide je napravljena po svim masonskim okultnim pravilima i prikazuje put ljudskog bića na stazi prosvetljenja, počevši od njegove inicijacije, pa sve do „sticanja svetlosti". U podzemnom delu je operska dvorana, koja može da primi 1500 posetilaca, mračna i nalik pećini, kojom dominira ogromna slika Sunca koja zauzima celu tavanicu. U centralnom delu „Piramide mira" je konferencijska dvorana sa okuglim stolom takođe u obliku Sunca, koje je postavljeno tačno iznad Sunca na tavanici opere.
Simbolika je i ovde jasna – ako je to mesto za sastanke verskih vođa iz čitavog sveta koji bi za tim stolom trebalo da sede i razgovaraju u pokušaju da pomire međusobne razlike, stvarajući jednu jedinstvenu religiju, što je jedan od ciljeva „Novog svetskog poretka", onda je očigledno koje je vrhovno božanstvo u toj religiji. Treći nivo je vrh, zastakljen i pun svetlosti. Tu se nalaze slike belih golubova, koji simbolišu mir koji će zavladati dolaskom novog poretka. To je istovremeno i postizanje prosvetljenja na individualnom i na svetskom nivou.
Podela unutrašnjosti „piramide mira" na ova 3 dela predstavlja oličenje Pitagorine vizije sveta i njegove podele na Vrhovni, Viši i Niži svet. Na dnu je neprobuđena masa koja uživa u zabavi, u središnjem delu oni koji odlučuju o sudbini sveta (ili bar misle da odlučuju), a na vrhu su oni koji su dostigli prosvetljenje i koji su stvarni gospodari sveta.
Kula Bajterek, visoka 105 m, takođe je delo arhitekte lorda Normana Fostera, i drugo zdanje u Astani koje naprosto vrvi od simbolike. Po osnovnoj zamisli, ova kula predstavlja prikaz drevne persijske bajke o drvetu topole među čijim granama je magična ptica sreće Samruk snela zlatno jaje. Ipak, i ovde je prisutna okultna simbolika – drvo je zapravo „drvo života", poznato u gotovo svim ezoterijskim učenjima, a zlatna kugla na njegovom vrhu je vrhovno božanstvo Sunce. Drvo predstavlja put kojim duh napušta materijalni svet i ulazi u božanski svet.
U unutrašnjosti zlatne kugle iz koje se pruža predivan pogled na celu Astanu, smešteno je nekoliko predmeta kojima je nemoguće utvrditi namenu, a među njime je najčudniji zlatni trougao sa otiskom šake predsednika Nazarbajeva koji deluje kao da se tu stvorio pravo iz nekog naučno-fantastičnog filma. Tu je i globus sa potpisima predstavnika 17 verskih pravaca, što nas ponovo vraća na temu spajanja svih religija u jednu.
Dva zlatna stuba koji dominiraju gradom predstavljaju nedvosmisleno podsećanje na dva stuba koja su krasila Istočnu kapiju Solomonovog hrama u Jerusalimu, koji je najveća svetinja „slobodnih zidara". Stub sa desne strane poznat je pod imenom Jahin, a levi kao Boaz. Jedan od vekovnih ciljeva masonerije je stvaranje Novog Jerusalima i ponovna izgradnja Solomonovog hrama u svoj njegovoj nekadašnjoj veličanstvenosti, pa su prikazi stubova Jahina i Boaza jedan od najraširenijih masonskih simbola.
Ovo smenjivanje kupola i kula ili obeliska kao oznaka muškog i ženskog principa prisutno je u svim velikim gradovima koji se smatraju centrima moći i koji su građeni u skladu sa principima Svete geometrije i okultne simbolike kao što su Pariz, London i Vašington.
